De HAMMOND M3 "CINDERELLA"

 

De Hammond M-3 werd gebouwd tussen de jaren 1955 en 1964.
Doordat hij in tegenstelling tot zijn voorganger de M-2 nu wél beschikte over een complete percussie-groep werd en wordt hij nog steeds de " Mini-B-3"genoemd.

Volgens velen, is het de bést klinkende toonwiel-spinet ooit.
Goed afgesteld, klinkt hij als een B-3, maar is ietsje beter voor je rug!

Hier eerst het uitlegschema:

 
Door de jaren heen, zijn er veel veranderingen en uitvoeringen geweest.
Het éérste model werd uitgevoerd in het bekende "Walnut".

 

 

Maar er kwam ook een versie in "Modern walnut".

 

en in "Oak"

en in "Ebony" (zwart) :

 

En wat te denken, van deze witte schoonheid?

In 1956 kwam er een "Blonde", van Limba-hout:

 

en een "Cherry" fineer-afwerking :

Van 1957 tot jan. 1964 kwam hij in Cherry maar nu in "Provencial" meubel (géén rococo-design). In diezelfde periode kon je ook een "Cherry-Early American"-uitvoering  bestellen.

Rond 1960 werden in Denemarken en Duitsland M-3's gemaakt in "Tudor/Insitutional"-uitvoering, dus lijkend op een Hammond-C, dus met een stevig klavierdeksel:

Deze was ook ook in eiken leverbaar.

Er waren ook nog andere kleine verschilletjes, bijvoorbeeld in de pootjes. Hier de "traditionele" uitvoering.

 

Maar er was ook een strakkere uitvoering.

Ook de lessenaars verschilden per uitvoering. De rond-glooiende:

en de méér hoekige, met een hapje uit de bovenkant:

 

Dit is wel de vréémdste maar ook de leukste "lessenaar", maar dat héél andere hoofdstuk wordt hier besproken.

 

De Deens/Duitse M-3 versie kon ook standaard geleverd worden  met het bekende
"Extra Preset Panel" van Electro Tone met zijn 16 presets.

Deze werd geplaatst op het linker-onder bakstuk.
Dit panel wordt hier uitvoerig beschreven en kon later ook gewoon op de USA modellen bijgeplaatst worden.
Het Deens/Duitse model had ook standaard reverberation.

Goed, we gaan nu naar het elektrische speel- gedeelte van de schoonheid.

Hier een eerst eenstukje van de patentaanvraag van de "M" (de vóórloper van de M-3), ingeleverd op 28 oktober 1949.

 

Opvallend is, dat men bij Hammond het rare idee had opgevat, dat 12! voetpedalen zouden voldoen: (de "hoge- C" mist, zie je?)

 

Zéér appart en zelden later weer gebruikt was een SUSTAIN-switch links op het zwelpedaal. Dit was géén klik-schakelaar. Als je losliet, was de sustain direct weg.

De M3 had een startmotor.
Deze moest gebruikt worden, om de toonwielbak op snelheid te krijgen. (Wist je trouwens, dat het alleréérste prototype welke Laurens maakte, net als een "ouwe Eend [2CV]" met een hendel aangezwengeld moest worden???)
kijk maar bovenaan de patent-aanvraag hieronder:

Hier dan de op/startknoppen.

Hier een VIDEO over de complete opstart-procedure

 

Het bovenaanzicht van het M3-"dashboard":


Wat opvalt is de extra drawbar in de linkse onderklavier drawbargroep met een héél hoog stemmetje, hóger dan de één voets-drawbar. Om niet in de war te raken had  hij bovenop een rood puntje.

Het pedaal had ook maar één drawbar, en verder zien we, dat zowel de percussie-groep
als de vibratogroep dezelfde mogenlijkheden hadden als grote broer B-3.
Aan de achterkant van het orgel zien we een grote typenummerplaat, met daarbij direct de instrukties voor de jaarlijkse olie-beurten.

Als we hieronder de nummerplaat van de "M" zetten, vallen er een paar dingen op:

We zien, dat het voltage is opgevoerd van 115 naar 117. Het stroomverbruik van 103 naar 107 ( o.a. door de percussie-unit). En zien we ook mooi de naams-verandering van "Hammond Instrument Company" naar "Hammond Organ Company"

 

Opvallend is, dat hierop het woord "CONSOLE" te lezen is, welke later alléén maar voor "vol-pedaal"modellen werd gebruikt!

Nou, dan meteen de achterkant maar open-gemaakt voor een inkijkje.

 

Hier de fantastische vibrato-scanner:

 

En de  nodige buizenset voor een M-3:

 

 

Hier een veelgebruikte Leslie-kit:

(een M-3 klinkt trouwens het lekkerst over een Leslie 122 of een 147)

 

Hier wordt een oude en zwaarmisbruikte M-3 uit 1957 uitgelegd en gedemonstreerd door haar "baasje"


In de loop de jaren zijn vele M's doormiddengezaagd, ("ge-schopped") of, zoals hieronder,
door vele bedrijven omgebouwd,en verkocht  als "Suitcase" (koffer-) model:

Door de bijna onverwoestbaarheid van de M-3, spelen er nog dagenlijks duizenden en duizenden in huiskamers en op de diverse podia.

Tot slot kijken we nog even naar een paar fraaie portretten van de HAMMOND M-3,
bijgenaamd "CINDERELLA" (Assepoester).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tot slot nog een zoekplaatje. Als je de bovenkant ziet denk je aan een soort "institutional"model. Maar de ronde onderkant hebben veel weg van een sterk staaltje zelfbouw-fantasie:

Tot slot nog even een zeer fraaie fotoserie van een van de mooist klinkende Hammondorgels, de "Cinderella".