Hammond Concert E

In juli 1937 verscheen het vierde Hammond-model (na de A , B , en de C): de Hammond Concert E. Dit instrument had een verkoopprijs van $ 1980,-. Dat zou heden ten dage zeker $ 20.000 zijn. Het orgel was zijn gewicht bijna in goud waard, want het instrument woog maar liefst 263 kilo. Andere bijzonderheden zijn de zogenaamde typemachine-toetsen als presets.

 


Model E toonwiel.
Het eerste concertorgel met 32 tonig radiaal concaaf pedaal.
Juli 1937-Juli 1942
740 exemplaren gebouwd.

https://www.youtube.com/watch?v=ebOigXQErwg

 

 
Voor o.a. het design tekende werknemer G.H. Stephens, die Hammond een grote lijst aan uitvindingen en patenten en designs zou bezorgen:

We gaan naar de soms afwijkende registers kijken.



Er zijn twaalf presets voor het onder- en twaalf voor het bovenklavier, inclusief de 2 x 2 vrije combinaties voor de drawbars. Het orgel heeft een dubbel zwelpedaal voor boven- en onderklavier. Verder zijn er vier voetknoppen (pistons) met de volgende functies: de nummers 1 en 2 zijn pedaalpresets, nummer 3 is een koppel van klavier naar pedaal en nummer 4 gaat weer over op de 16' en 8' drawbars van het orgel. Nog een nieuwigheidje was de verlichte en bewegende volumepedaal-indicators, apart af te lezen voor linker- en rechterzweltrede:

Op dit orgel zit ook een tremulant (let wel: de scanner-vibrato bestond nog niet), gescheiden voor boven- en onderklavier, of beide klavieren samen. Natuurlijk zit hier ook de dubbele toongenerator in. Ook hier heeft men weer twee verschillende bakken gebruikt: eerst met 91 toonwielen en vanaf serie nr. 8664 ging men over op 82 toonwielen.
Het was de eerste Hammond, die met een radiaal concaaf pedaal met 32 i.p.v. 25 pedalen werd geleverd volgens de normering van de A.G.O. (American Guild of Organists).
Hieronder in detail de Engelstalige beschrijving:


Here's the A.G.O. spec adopted in 1933 as printed in the Barnes book: 
Compass: 32-note, C to G.
Radiation: 8'6" radius. Maximum permissible, 9'6"; minimum, 8'6"
Concavity: 8'6" radius. Maximum 8'6"; minimum 7'6"
Length between heelboard and toeboard: 27"
Length of playing surface of sharps: 6.5"
Height of sharps above naturals: 1" at player's end, slightly higher at the other.
Width of play-surface of natural keys: 7/8"
Radius of curve of sharps: Fronts, 8'6"; back, 9'
Distance, center to center, of adjacent natural keys at front ends of sharps: 2.5"
This makes the octave 17.5".

Hier een fraaie videorondleiding over het imposante orgel.
Hier een mooi video-verhaal betreffende een prachtig restouratie-project.
Hier gaan we even op de theater-tour.

Er werd veel geadverteerd inhet beroemde blad  DIAPASON,  het blad van de A.G.O.
De produktie van de Concert E werd beeindigd in Juli 1942 toen er 740 stuks gebouwd en afgeleverd waren. Daarmee is het een niet algemeen voorkomend model.

 


Hier de beschrijving van de preset-banken:

 

 

links onder:

 

bakstuk linksboven:

Chorus On/Off regelaar

 

 

Twee zwelpedalen

 

de Voetpistons 

 

 

Pedaal indicators

 


 

 

Hoogwaardig traditioneel meubelmakers vakwerk.

 


 

De Concert E met gesloten klavier deksel.

 

Concert E in volle glorie.

 

 

 

Olie vul reservoirs.

 



 

Hieronder een typeplaatje van een Amerikaanse E.

 

Hieronder het typeplaatje van een Engelse.



Achterkant in eiken.



En in noten.

 

 



Bij dit exemplaar is (rechts midden) een TREK II percussie toegevoegd.

 

De toonwiel generator.

De tremulant (de scanner bestond toen nog niet).

 

 

 

Hier een prachtige "blonde" Concert E, die in het Science Museum London staat.

Hier een boeiend stuk over een drie-klaviers concert E, die ooit bij Hammond gebouwd werd.

 

Als Leslie werd vaak gebruik gemaakt van de zgn. "Tall Boys", bijna mans-hoge speakerkasten:


 

Hieronder een foto van deConcert E, zoals geplaatst in de Cinema Royal in Amsterdam ter vervanging van het pijporgel en een aantal jaar bespeeld door Benhard Drukker (met dank aan Piet Leo).

Hieronder een toevoeging van een attente lezer.

Het is Cinema Royal en de organist hierboven is Jan Mekkes.
De foto moet ergens dateren van voor 1950. Jan Mekkes ging daarna naar Tuschinski en werd organist op het grote Wurlitzer/Strunk orgel. In 1969 (na opheffing van de orkesten in City theater en kort daarna ook Tuschinski Theater) kwam ook de organist van het City Theater René de Rooij naar Tuschinski.
Het Hammond orgel uit Cinema Royal is toen ook naar Tuschinski gehaald, helaas zonder de bijbehorende luidsprekerboxen die het zo karakteristieke Cinema Royal geluid gaven. Cinema Royal wilde die boxen niet kwijt. Die boxen waren geen Hammond tonecabinets of leslieboxen maar specifiek gemaakte boxen met grote speakers die nogal eens sneuvelden van wege het te verwerken vermogen. Mogelijk waren ze ontwikkeld door de broer van Bernard Drukker die ook aan het Hammond orgel het een en ander heeft zitten sleutelen, o.a. een pick-up en mengpaneel heeft ingebouwd.

In Tuschinski waren de aangesloten boxen eigenlijk niet geschikt voor het orgel, het geluid zat gauw in de vervorming. Ik heb er zelf wel eens opgespeeld, Jan Mekkes was mijn orgelleraar.

Het orgel is nu al lange tijd in particulier bezit.
Met vriendelijke groet,
Peter Koppe