De Hammond H-serie

De H-serie is over de hele wereld een groot succes geworden. Dit kwam doordat naast de muzikale compleetheid, een groot aantal meubelstijlen leverbaar waren.
Door het stereo speaker systeem klonk hij erg mooi en breed. Er zijn ook modellen op de markt gebracht met een 32-polige scanner, waardoor hij bijna klonk als over een Leslie-box. Hieronder de modellenreeks en de specs.

De meest voorkomende modellen zijn dus:
Model H 112 (het meest verkochte H-model)  Okt 1965-1974
Model H-133 Okt 1965- 1974
Model H-143 Okt 1965-1974
Model H-170 Zwart gelakte uitvoering Okt 1965-1974
Model H-182  Okt 1965-1974
Model H-195 Okt 1965-1974
Model H-262 Institutional in noten  Okt 1965-1974
Model HX-100 Dit model ontstond in Engeland en werd gebouwd door een Model H in een X-66 kast onder te brengen.

De Nederlandse folder.

 

 

De H samengevat:

De Amerikaanse folder.

De H- serie was een succesvolle modellenreeks en nog steeds enorm gewild. Doordat Hammond technisch zijn nek had uitgestoken werden het veelzijdige instrumenten met een zeer volle sound. Ook het meubelmakerswerk werd tot eenzame hoogte opgestuwd. Vele artiesten namen met een H-model hun platen op, zoals Klaus Wunderlich.
Het geluid was, in verhouding met een ongetemd beest als de B-3, rustig en ingehouden te noemen, met weinig keyklick en een rustige toon aanzet. Hierdoor was hij ideaal voor theater-muziek en entertainment, maar ook zeer geschikt voor een flink partijtje Bach. Dus van "Bach tot Bacharach"

Specificaties

2 klavieren met elk 61 toetsen
Een 25-tonig vlak radiaal en afneembaar pedaal
25 tab registers, waaronder 6 percussion stemmen
Harp sustain en brush/cymbal effect op toetsen en pedalen.
9 preset toetsen per klavier 
2 sets van 11 drawbars voor het bovenklavier
2 sets van 10 drawbars voor het onderklavier
4 drawbars 16' en 8' voor de pedalen
Een expressie-pedaal voor het hele orgel en een volume soft schakelaar.
Uitgebreide chorus en vibrato-sectie, gescheiden per klavier en in talloze gradaties en combinaties.
Reverb (nagalm) was er in drie gradaties en uitmuntend van kwaliteit.
Pedaal sustain in drie gradaties d.m.v. 2 string bass tablets.
De percussie-groep had een touch response en een legato stand, die aangeduid werd met Second-voice.
Alle percussions konden op zich of gecombineerd gebruikt worden ook nog samen met alle drawbars.
Er kon ook nog zowel nog vibrato als traploos regelbare repeat toegevoegd worden aan de percussion stemmen.
Repeat/reiteration is, zeg maar, een soort mandoline-effect, het snelle repeteren van tonen Reiteration komt van re-it, opnieuw doen.
De Second-voice schakelaar veranderd alle percussion stemmen in legato of liggende, doorklinkende en afzonderlijk bruikbare stemmen.
Harp sustain kon met en zonder vibrato gebruikt worden: ons aller vriend Bert van de Brink weet met dit alles als geen ander de mooiste en malste effecten te bereiken, van aanstormende treinen, tot Hawai gitaar effecten.
(PS. Bert van den Brink heeft jarenlang een H-112 gehad, die door zijn hoogbegaafde vader immer op de laatste stand van zaken werd gebracht en gehouden, meer nog, ik maak me sterk dat dit in technisch opzicht de beste H ooit is geweest. AvdB).

Het orgel had verder een ruime 60 Watt versterker aan boord en flinke speakers, zodat het instrument klonk als hifi-stereo.
Wel was voor de H altijd een speciale Leslie kit voor de 122/142 nodig, nl. kit 8216 met eigen instelmogelijkheden voor volume en brilliance.

Afmetingen: 50" breed, 26-1/2" diep, 50" hoog incl lessenaar.
Gewicht: 445 Lbs met pedaal en bank.

Hieronder de verkoopprijzen in dollars :
H-110  Traditional Translucent Black Okt 1965 $ 3,645.-
H-111  Traditional Red Mahogany Okt 1965 $ 3,495.-
H-112  Traditional Walnut Okt 1965 $ 3,545.-
H-133  French Provincial Cherry Okt 1965 $ 3,720.-
H-143  Early American Cherry Okt 1965 $ 3,720.-
H-182  Italian Provincial Walnut Okt 1965 $ 3,595.-
H-195  Mediterranean Oak Okt 1965 $ 3,795.-
H-262  Institutional Walnut 1969 $ 3,995.-

 

Hieronder H-110.

 

Dan het verreweg meest verkochte H-model, waarschijnlijk door zijn neutrale uitstraling, de H-112.

De eerste H modellen hadden andere toetsen dan latere versies.

Hier bespeeld,in de "happy-clappy" stijl.

 

 

 

De prachtige lessenaar- en register-verlichting.

 

H 112 wint zelfs een styling award.

De chippendale H-133, in vroege versie nog zonder voetmaat-indicatie op de drawbars.

Hier zonder de lessenaar. Let op de bewerking van het luidspreker-doek.

In wit slijplak met een onbekend onderbouw ritme.

Hier een stuk theatermuziek op de H-133.

 

 

Dan de H-143 in kersen. Je ziet hoe consequent over het algemeen wordt omgegaan met de modelnummers, want dit meubel doet je meteen denken aan o.a. de L-143 en de M-143.
 

Hier een bespeling van dit model.

H-143 Cherry, vroege versie (zonder voetmaat indicatie op de drawbars).

Hier een hommage aan Klaus Wunderlich op de 143.

Het volgende model is vrij onbekend, maar het is een, in Engeland / Duitsland gemaakte H-162 Institutional. Institutional betekent: "speciaal voor scholen en religieuze toepassingen in kerken en instellingen". De reiteration/repeat, de String bass (werd gewoon "pedaal sustain") en de ritmegeluiden (brushes) werden weggelaten. Chimes, Celesta, Nazard, Bells en Harp werden toegevoegd.
Het meubel kreeg een roldeksel, strakke oren, pedaalverlichting, een fraaie klassieke achterkant en een doorkijklessenaar met verlichting en pedaalverlichting. 
De presets kregen typische orgelregistraties, zo u wilt, religieuze registraties en dito benamingen en het geheel werd gepresenteerd in een klassiek aandoend design geheel zonder frivoliteiten.

In 1969 maakte Hammond het model H-262 (ook Institutional) model.

De folder:

 

De H-262 (met zijn glazen lessenaar).

Dan  het smaakvolle design meubel van de H-182.

Hier bespeeld is blues-stijl.

En de prachtige, imposante H-195 in eiken

De H-195 met gesloten deksel en zijn bijbehorende Hammond 10-95 box. Het deksel wat hier getoond wordt is waarschijnlijk zelfbouw van de eigenaar.

Wat opvalt is het feit, dat de prijsverschillen tussen de neutrale/strakke modellen altijd zo klein zijn met die van de modellen, waar veel meer meubelmakers-uren in zitten.

 

Na de 200-serie kwam de 300-serie, waarvan de 3-toevoeging staat voor een inbouw-ritme.

Eerst De H-324 met het ingebouwde Ace Tone ritme. Het typeplaatje hoort naast het ritme en niet, zoals hieronder in nijvere huisvlijt verzorgd, tussen de klavieren.

De folderfoto.

De H-324 in zijn pecan-hout uitvoering.

De H-382, waarbij een inkijkje wordt gegund op de versterkers. 
De ombouw over het zwelpedaal is kennelijk verwijderd

De indrukwekkende H-395.

 

De stijlvolle en futuristische in Engeland gebouwde  HX-100/HX-1000. Dit is een standaard H, maar in een presentatie van het X-66 meubel.



 
Hammond was altijd behoorlijk consequent in de afmetingen en verhoudingen van de orgels. Bij de HX is dat echter niet het geval, want je zat altijd heel onwennig achter dit overigens ook qua vormgeving schitterende instrument. De verhouding tussen bankhoogte en klavieren was afwijkend in vergelijk met andere Hammond orgels.

Hierboven de HX-100 inclusief de Hammond Rhythm II schuiflade. Ook die was op een ongelukkige plek gemonteerd, namelijk daar waar deze de benen in de weg zat voor het vrijelijk bespelen van het pedaal. Laat staan als de lade open was. Een onderbouw ritme zou beter aan de rechterkant kunnen.

 

 

In Denemarken bij Brodr. Jorgensen gebouwd, was de model aanduiding evenwel HX-1000, Jan 1968 - febr 1970.

Kijk hier voor een leuke HX-100 demo-video.
Hier nog een link naar een H-100, die zowel elektrisch, mechanisch als qua meubel  ongelooflijk uitgebouwd is.
Kennelijk is de bezitter van deze versie totaal losgeslagen en bestuurt deze bijna zijn hele huis met zijn orgel. Kostelijk om te zien!

Tot slot: de echte en originele HX-100 van Klaus Wunderlich.

Enfin, de Hammond H-serie blijft nog altijd op velen een grote indruk maken en zorgt nog steeds voor veel spelplezier.