Leslie's vriend Dick Peterson 

Leslie's knutselen met roterende speaker plateaus en hoorns leidde in de jaren 1930 tot de introductie van de eerste Leslie Vibratone speaker,  Model 30, in december 1940.
Na een mislukte poging om te proberen de Vibratone aan te bevelen bij de toondove en vooringenomen Laurens Hammond en zijn ingenieur John Hanert, besloot Don Leslie maar voor zich zelf te beginnen aan wat een gigantisch succesvol bedrijf zou worden. Het was in niet geringe mate te wijten aan verschillende modellen Leslie's die vnl. door de electrische/elektronische orgelmarkt uitgegroeid tot wat het is geworden, ondanks de Hammond en Hanert de inspanningen om ze te bespotten.

Inderdaad gingen veel Hammond bezitters naar een winkel met andere orgelmerken,
om een Leslie 21 of 22 te kopen voor Hammond thuis.
Het verkopen van Leslie boxen door Hammond dealers werd ten strengste verboden op straffe van afname van het dealerschap.
Dit duurde totdat Hammond flink marktaandeel ging verliezen in de 60's, doordat andere orgelmerken wel deals met Leslie maakten.

Don Leslie wist dat de Hammond in zijn eerste dagen niet het allerbeste klanksucces was. In de wetenschap van Dr. Doppler's theorieën over frequentieverschuiving en zijn kennis hoe een tremulant van een pijporgel werkt, ontwierp Don Leslie de Vibratone als zijn zijn eigen verbetering van de wat steriele, koele Hammond klank in iets wat voor hem veel meer leek op het ideaal dat Leslie steeds voor ogen had.

Don Leslie bleef doorontwikkelen in de jaren 40 met het toevoegen van de hoorn plateau's om zo een nog mooier frequentie gemoduleerd tremolo effect te krijgen met model 31A.

Elektrische ontwikkelingen waren eenvoudig maar effectief en zijn versterkers waren nauwelijks elegant, maar duurzaam en goed ontworpen voor wat ze deden.
Leslie verkocht zijn Electro-Music Corporation aan het steeds groeiende CBS muziek conglomeraat welke werd gevormd door William Paley in de jaren 1960, die ook Rodgers  van de oprichters kocht rond dezelfde tijd, maar ook Fender en andere muziekinstrument en high-fidelity concerns.
 
Ondanks de gemeenschappelijke gedachte van het tegendeel had Don Leslie nooit een hoge pet op zijn oorspronkelijke Vibratone en haar opvolgers.

Don Leslie verkreeg zijn erkenning d.m.v. het "Isomonic System" ontworpen door Dick Peterson, de ontwerper van de legendarische Gulbransen Rialto K, waarin het probleem van de single channel intermodulatie vervorming in elektronische orgels uit die tijd werd opgelost. Dit was een gevolg van het principe van de zg. "C-C#" lade, als gevolg van een diachromatische positionering van de orgel pijpen op de windlade.
Dat is gedaan om te voorkomen dat aangrenzende noten elkaar acoustisch (te sterk) beïnvloeden. In een elektronisch orgel worden de dichtbij elkaar liggende frewquenties meestal door de zelfde speaker dan wel door meerdere speakers in een zelfde ombouw weergegeven. Uiteindelijk is een orgelmeubel een luidspreker behuizing, die niet voor dat doel gemaakt is. Een orgel meubel is in de eerste plaats de plek om bedienings organen, registers en klavieren onder te brengen.

Bij een pijporgel staan de C en de Cis pijp zo ver mogelijk uitelkaar, de een links en de ander rechts en zo chromatisch door de hele orgelkas. Kas heeft daarbij geen financiele connotatie maar een orgel behuizing heet nu eenmaal een orgelkas.
Dicht bij elkaar gelegen frequenties zouden altijd irritante Inter Modulatie vervorming veroorzaken en dat was onaangenaam voor het gehoor.

Overigens wist men al door het pijporgel, dat door de C-Cis lade toepassing en dus de plaasting van opeenbolgede tonen op ruime afstand van elkjaar een gunstig effect had op de optredende vervorming.

Daarbij heeft het pijporgel dan altijd nog het voordeel dat de signalen acoustisch opgeteld, acoustisch gemengd worden. Via een luidspreker worden de signalen altijd elektronisch opgeteld.