De HAMMOND PIPER AUTOCHORD
In 1970 zag de Hammond Piper het levenslicht. Er wordt wel eens minzaam op een Piper neergekeken, maar vergeet niet, dat de Piper het eerste instrument ter wereld was met automatische begeleiding!!! Dus terecht een doorbraak. Dat de doorgewinterde Hammond fans er wat gereserveerd tegenaan keken is weliswaar begrijpelijk, maar het instrument was echter helemaal niet bedoeld voor de professionele spelers.
Het was juist op de markt gebracht voor beginners om de drempel om zelf muziek te gaan maken te verlagen. Daarom zou ik toch een lans willen breken voor dit met name destijds beslist overrompelende instrument, alhoewel de introductie prijs best wel een beetje stijfjes was, NLG 5290,- hetgeen neerkomt op ongeveer EUR 2400,-.
De Piper is in vele landen gemaakt; USA, België, Engeland,J apan, Spanje, maar wellicht óók in Denemarken en Duitsland.
Goed, we gaan de serie bekijken;
727 Walnut en Ebony 1970-1972 USA en Japan Transistors , één 12"speaker 34 Watt
100/729 Walnut en Ebony Usa/Japan
730 de Luxe Walnut en Ebony Cassetteunit in lade extra 6" speakertje
3112 Witte pootjes Walnut en Ebony USA /Japan I.C. toonopwekking, géén cassette
3212 Witte Pootjes idem, maar mét cassette.
3227 Strak model Walnut en Ebony 72-74 USA/Japan, cassette in rechter bakstuk
3227 Zelfde, maar in Engeland gebouwd
3227E zelfde, maar 78/79 in België gebouwd
730 1972 zelfde als 730 de luxe, maar nu uit Engeland
Piper II
121J Walnut en Ebony 1977 USA en Japan.
121024 idem maar 1979
121126 Pecan-immitatie fineer 1977 USA/Japan:
De 3000 ,3100 en de 3200 waren design-variaties op de modellen hierboven.
Vanaf 1989 is er in USA en Japan ook een digitale piper gebouwd;
waarschijnlijk Piper autochord II series,waarvan alleen dit schamele plaatje:
Zoals in het verhaal op deze site, zie Hammond by Roland? te lezen is, neemt Mr. Laurens Hammond eind zestiger jaren kontakt op met Mr. Kakehashi in Japan, die uitgevonden had hoe je ritmegeluiden in een zichzelf herhalend patroon kon laten spelen. Mr. Kakehashi wordt binnen Roland met veel respect Mr. K genoemd.
Mr. K. had al eerder een proto-type gemaakt (foto hieronder).
welke hij onder de naam "National 601" voor Matsushita had willen produceren, echter dit bedrijf had helaas geen interesse.
Hammond liet Mr. K. wel een prototype voor zichzelf maken en hieronder ziet u dat eerste model, waarin de Piper al aardig herkend kan worden.
Hieronder zien we de uiteindelijke en definitieve uitvoering.
De eerste series hadden geen cassette recorder.
Voor de Piper werd veel speciale bladmuziek uitgebracht:
Met name in de USA waren in winkelcentra de zg. Piperettes onderweg voor demos.
https://www.youtube.com/watch?v=wy7SvZQfeBM
Piperettes waren jonge dames met een zekere allure en schoonheid, dat mag duidelijk zijn. Je koopt toch het liefst - als het dan al moet - van een mooi meisje.
En vandaag de dag is het misschien nog steeds wel zo: een aardige verschijning zegt op een sollicitatie gesprek meer dan 1000 aanbevelingsbrieven.......
hier de basisklanken:
https://www.youtube.com/watch?v=lCza7_kj2ro&feature=related
Hieronder:
PIPER 1 in de definitieve uitvoering (let op de pootjes die nu veel eleganter zijn)
INTRODUCTIE DESTIJDS IN UTRECHT M.M.V. JUDOKA ANTON GEESINK
Hier een héle sjieke!:
de Piper 3182, natuurlijk puur voor de USA gemaakt;
*************************************************************************
het Piper logo
***************************************************************************
Detail opname van het bedieningspaneel
**************************************************************************
Detailopname van de ritme eenheid
**************************************************************************
Detailopname van het bedieningspaneel rechts
**************************************************************************
Detail opname van de percussion en solostemmen
**************************************************************************
Detail opname van de rechterkant van het bedieningspaneel
****************************************************************
Binnenwerk van een Piper
**************************************************************************
Technische beschrijving van de Piper
*************************************************************
De bekende nagalm unit met transport beveiliging in de open stand
********************************************************************
Hieronder een link voor een paar sounds van de Piper:
https://www.youtube.com/watch?v=lCza7_kj2ro&feature=player_embedded#!
**************************************************************
Vervolgens kwam Hammond met de
Waarvan hier een uitleg-filmpje:
https://www.youtube.com/watch?v=DMjYoQ0OIa8&feature=related
.jpg)
Hier even een beeldfragment:
https://www.youtube.com/watch?v=leUsMNqaL00&feature=related
Japanse versie
In 1970 fabriceerde Kimball een Piper kloon, nl.
de Caravan Fun Machine, met de volgende specs:
Met hier een filmpje ervan: https://www.youtube.com/watch?v=lGUkiM-_W0s
In navolging van het grote succes van de Piper serie hebben ook anderen zoals Kimball en ook Baldwin klonen van de Piper uitgebracht, zij het met aanzienlijk minder succes dan de Piper, aangezien de Piper de eerste was en de anderen toen pas met dat idee gingen stoeien. Hammond lag de anderen dus mijlenver voor, zodanig zelfs, dat de Piper als eerste "keyboard" beschouwd mag worden, echter nog in een "normale" behuizing voor zover je daarvan kunt spreken. De Piper I met name was voor die tijd best futuristisch vormgegeven, een pad dat men met de Piper II - die overigens veel minder success heeft gekend - weer heeft verlaten.
Maar het concept van de Piper is aanzet geworden tot de portable keyboards, die eigenlijk het orgel hebben omgebracht. Keyboards hebben naar mijn vaste overtuiging de orgels de nek omgedraaid, d.w.z. ik moet me nu wel wat nuanceren.
Het is niet het keyboard an sich, niet het keyboard concept, maar de mogelijkheden en in het algemeen ook de sound van de keyboards hebben de orgelindustrie bijna om zeep geholpen. Afgezien van de klassieke orgel fabrikanten zijn er nog maar enkele fabrikanten die populiare orgels bouwen in de traditionele zin. Die kun je nu (2012) op één hand tellen, terwijl er ooit meer dan negentig orgelfabrikanten waren. Zie mijn artikel over de industrie in deze website (Anekdotes AvdB)
Bij de fabrikanten tot in Japan toe heb ik me verzet tegen het feit, dat de orgelspelers meer dan eens een keyboard op hun dure orgel aansloten. Waarom: omdat met name de ritme's van vrijwel alle grotere recente orgels niet om te hachelen was. Want keyboards hadden doorgaans veel betere en veel muzikalere ritmes en begeleidingen dan orgels (en de digitrale ritme piano's evenzo) Heb dat nooit begrepen terwijl de grote fabrikanten alles in huis hadden. Dit is nu weer een typisch voorbeeld van slechte interne communicatie en marketing met name van fabrikanten uit het land van de rijzende zon. Elke (research) afdeling binnen die bedrijven had zo zijn eigen koninkrijkje, zijn eigen bastion zo u wilt, die kennelijk ontwikkelden binnen eigen regie, zonder echt te bemerken wat er al in huis was. Een prachtig voorbeeld is de Roland RA 50 ritme arranger, die al vele jaren oud, duidelijk muzikaler in ritme opvattingen en ritme partonen is. Ik heb het niet over de klankkwaliteit want die is wel iets beter geworden, maar de echte muzikaliteit vond je naar mijn mening meer in eerdere modellen. Ook de KN 2000 is nog steeds een heel goed bruikbaar vanwege ritme en ritme opvattingen. De opvolgende modellen hebben naar mijn bescheiden mening het muzikale pad verlaten door meer pop, funk, techno en al dat soort ritmes aan te bieden, zonder echt rekenschap te geven wie de keyboards nu eigenlijk kochten. Dat waren nou net niet de jongelui, de nieuwe muzikanten, de jeugd: die had namelijk muzikaal heel andere voorkeuren dan wij orgeldraaiers, nog afgezien of de jeugd de financiele middelen tot beschikking had. Eigenlijk hebben de orgelfabrikanten om het eens met een muzikale term te noemen, hun key publiek veronachtzaamd. Jammer.