CD "BLUE"

The Preacher Men
(met Rob Mostert op HAMMOND)

Tekst: Patrick Holleeder

Bij het aanzetten van deze plaat valt direct het fantastische geluid op van met name de combinatie sax en Hammond. Dat is op de eindmix buiten gewoon goed geslaagd. Ook mooi in balans en totaal niet over-the-top.

Hoewel het Hammondgeluid af en toe ook lekker schuurt, overheerst het nooit. Het lijkt soms eerder zelfs af en toe iets te zacht te zijn. Daarom juist een gedurfde afstelling op de mengtafel, dat het lang luisteren naar deze plaat zeer aantrekkelijk maakt, ook als je de plaat meerdere keren achter elkaar hoort. De plaat is daardoor dynamisch erg sterk met lekker goed in het gehoor liggende eigen thema's die ook blijven hangen, als het nummer afgelopen is, getuige de volgende nummers:

Go!
aanstekelijk bluesschema met een aantal zijpaadjes in het akkoordenschema en een goede ondersteunende groove van drummer Chris Strik.

Into the Blue
nummer met vocaliste Eline Gemerts. Een prestatie om een ogenschijnlijk simpele groove met hoofdzakelijk één akkoord zolang aantrekkelijk te houden. Rory Ronde geeft hierbij ook echt een verhaal af met zijn aanstekelijke gitaarspel. Inspirerend en inhoudelijk.

Chili Dog
gaat al meer de Latinkant op, waarbij de sax goed melodisch improviseert op de juiste toonladders, zonder dat het ontaart in een 'notendecibellenmachine'. De Hammond zweept hierbij de saxofonist Efraïm Trujillo goed mee richting de climax, hoewel Rob in dit nummer solistisch hier ook behoorlijk aan bijdraagt.

Follow Our Lead
Deze stijl, een dikke shuffle, mag niet ontbreken en heeft alle associaties met Jimmy Smith met mijn complimenten voor de drummer, strak en vooral op het eind qua timing heel sterk!

Fire the Waltz
Erg drukke uitvoering, waarbij gaandeweg opvalt dat de basnoten wat inspiratie te kort gaan komen op deze plaat, vergeleken met de rest van de bezetting kabbelt het teveel voort, de intervallen mogen voor mij op het pedaal voor de variatie soms wel wat groter zijn, anders verdwijnt de bas mijns inziens helemaal achterin de mix en heeft het weinig te vertellen. Het is ook niet altijd helemaal loepstrak, maar dat komt eigenlijk de ambacht van het pedaalspelen van Hammondorganist Rob Mostert alleen maar ten goede. Goed pedaalspel blijft op een Hammond altijd hard werken, dat hoor je op deze plaat dus ook duidelijk. Vaardige trompettist Michael Varekamp komt in dit nummer vooral in een muzikaal duel met de drummer en deze wedstrijd eindigt voor mij onbeslist.
Kortom allebei top!

Lost and nowhere to found
Mooi arrangement, Stijltje "The Houdini's" (Hoornweg / Delfos), de blazers vormen tezamen sterke harmoniëen. Een genot voor het oor!

Organic Moves
Dit nummer is solistisch het zwakste deel van de plaat. Op dit punt redt dit nummer het op de één of andere manier niet en dit wordt ook in technisch opzicht helaas niet meer gecompenseerd. De groove steeds elke anderhalve tel een klappend akkoord meegeven, werkt een paar keer maar gaat op een gegeven moment op je zenuwen werken. Het thema is daarentegen wel ongelooflijk sterk (compositie van Rob zelf!) en blijft zoals eerder gezegd dan ook in je hoofd hangen. Maar het thema verdient eigenlijk een wat andere benadering bij de solo's, waardoor het beter op elkaar zou moeten kunnen aansluiten. De titel van dit nummer geeft eigenlijk de oplossing al!

Overtime
Bebop ten voeten uit (letterlijk voor Rob), maar het wordt qua uitvoering licht benaderd en opgevat, waardoor het swingt als een tierelier en daardoor onder controle blijft op dit waanzinnige tempo van tegen de 300 kwartnoten per minuut. Eén van de hoogtepunten van deze plaat met een zeer aantrekkelijke drumsolo. Daar is gelukkig ook de tijd voor genomen, zonder de angst bij het afmixen dat de luisteraar mogelijk door zou kunnen gaan skippen.

The Sweet Memories from my Childhood
Hier word je gelijk vanaf het begin muzikaal helemaal meegenomen en word je reuze nieuwsgierig hoe dit nummer na het intro verder gaat. Erg prikkelend! Mooi akkoordenschema geplaatst in een pakkend gospelsfeertje met de bekende vaste basnoot, waar continu de akkoorden overheen geplaatst worden. Het eindje kon wat mij betreft compositorisch nog wel wat minder voorspelbaar zijn (slechts de enige keer dat het op deze CD het geval is), maar aan de andere kant hoeft de luisteraar ook weer niet continu op het verkeerde been gezet te worden. Misschien zat deze gedachte er bij hen ook achter. Wie zal het zeggen...!

Samengevat

Het vakmanschap van alle instrumentalisten staat buiten kijf. De plaat blijft verrassen, terwijl er ook genoeg herkenbaar blijft. Het voldoet aan je klankvoorstelling, maar dan zonder dat het saai of voorspelbaar wordt. En dat allemaal in een mooie eindmix, waarbij iedere muzikant letterlijk op de CD zijn of haar spoor heeft verdiend. En net zo veel credits gaan er richting de producent en naar de eindmix! Allemaal van grote klasse! Geniet van deze CD of ga langs één van hun concerten tijdens hun tournee in 2018 en laat je op dezelfde manier muzikaal meevoeren!

Beoordeling

The Preacher Men's 'Blue' is een CD vol inspiratie, lef, aanstekelijkheden, maar bovenal puur op-en-top muzikaliteit gegoten in een geweldig afgemixte sound! Dit legt de lat wel gelijk heel hoog voor een eventueel vervolg op deze CD. Terecht 4 sterren!

• Composed, arranged and produced by Efraim Trujillo
  Except track 5 composed by Mal Waldron and track 7 composed by Rob Mostert.
• Recorded by Anthony Maes at INovation Music, mixed by Philip ten Brink, mastered by Marc Broer.
  Tracks 1 & 7 recorded and mixed by Al Schmitt at Abbey Road Institute, Amsterdam
• Photography by Ferry Knijn & Astrid Knaap

• The Preacher Men:
  • Efraim Trujillo saxophones,
  • Rob Mostert Hammond B3,
  • Chris Strik drums
• Featuring:
  • Michael Varekamp trumpet (tracks 2, 5 and 6)
  • Eline Gemerts vocals (track 2)
  • Rory Ronde guitar (track 2)