Model 8000/8000M series

De 8000/8000M serie was de Benjamin van de Aurora serie, welke in de "middenklasse" zat en meestal werd aangeschaft door de ietwat betere huisorganist.
De 8000 serie orgels hadden in tegenstelling tot het bovenklavier - waar de reguliere drawbars beschikbaar waren - voor het onderklavier slechts twee 8' drawbars, een groene en een gele, die beiden geen sinus, maar zg. zaagtand klanken produceerden.
De gele drawbar heette dan "String" te zijn en was een vrij scherp klinkende drawbar, die goed ingezet kon worden voor effecten als accordeon.
Evengoed hebben vele liefhebbers deze overweging van Hammond nooit helemaal begrepen en zou men binnen de Lage Landen ongetwijfeld de voorkeur hebben gegeven voor de reguliere drawbars op het onderklavier.
Bovendien waren wij onder het begrip "string" inmiddels String Ensemble gaan verstaan en daarmee had deze drawbar niets te maken.
De groene 8' drawbar daarentegen hield het midden tussen een String en een Sinus.

Wat ik altijd als onprettig heb ervaren bij de 8000 serie, was de monofone piano,
alhoewel we eigenlijk niet over monofoon kunnen spreken, omdat er wel meerdere tonen tegelijk konden worden gespeeld. Echter, telkens als je een nieuwe toets indrukte, werden de andere toetsen van het bovenklavier bij de percussion stemmen waaronder de piano viel, opnieuw getriggerd.
E.e.a. was gevolg van de techniek die dat in die prijsklasse nog niet toeliet.
De Piano, die op dit model als eerste geintroduceerd werd, d.w.z. in de lagere prijsklasse, voor zover je daar bij Hammond van kon spreken, was feitelijk door deze speelaard muzikaal gezien wat minder inzetbaar.

De 8000 serie bestond uit de modellen:
8014 (14 staat voor pecan-hout, zie modellen wegwijzer voor alle codes)
8022 noten

De "M "achter het typenummer gaf de aanwezigheid aan van de "Note-A-Chord"-functie.
Daarbij bleven naar analogie van de omgekeerd gekleurde preset toetsen bij volpedaal modellen als de A, B, C, D en H series, de toetsen hangen, als men deze had ingedrukt. Daarvoor werd hetzelfde preset mechanisme gebruikt als bij voornoemde volpedaal modellen.
Het was een eigenaardig gezicht en men had vaak de indruk dat er wat met het orgel aan de hand was.
Maar het was ook vaak een vermakelijke bron van gesprek.
In demo's werd dit effect heel vaak gebruikt met "I left my heart in San Francisco"
Keith Beckingham, de engelse sales manager van de fabriek in Chicago, was met dat lumineuze idee op de proppen gekomen.

Hier even de specs:
2 44-Key Manuals
13 Pedals w/Sustain
2-Speed Leslie
Vibrato & Reverb
Sustain
Percussion
Autochord
Note-a-chord met 20 One-Finger Chords (M)
Auto-Vari 28 Rhythm (7) met 4 Variations
Headphone Jack

De 8000 serie was de opvolger van de "Cougar model 7122"
De drawbars bevonden zich zoals gebruikelijk bij spinet modellen links naast het bovenklavier. De overige registers zaten niet boven de klavieren, maar op het linker onder bakstuk.
De eerste series werden in Antwerpen gemaakt met een in Belgie vervaardigde kast, zonder roldeksel.
De latere versies - muzikaal en mechanisch aanzienlijk beter geconstrueerd - waren voorzien van een roldeksel, dus werd de type aanduiding 8022 KM.

De USA-versies werden net als de zuster modellen 8100/8200 Aurora genoemd
en dat was ook voor Europa en elders de bedoeling, maar gek genoeg spraken we hier meestal over de 8022, 8122 en 8222, want dat waren de meest verkochte modellen uit de initiele Aurora serie in Europa.
In vergelijk met de 7122 kreeg de 8000 serie behoorlijke verbeteringen:
Er was voor het eerst een piano-klank en nog een beperkt aantal solostemmen en er was een nieuwere versie van het Autovari-ritme, waar de A, B, C en D lampjes van het ritme opvielen, die extra variaties van het gekozen ritme boden.
Bovendien konden deze variaties in een van te voren gekozen interval varieren, hetgeen de levendigheid van het spel ten goede kwam.
Deze ritme units waren naar Hammond eisen ontwikkeld en afkomstig van Ace-tone, de voorloper van de Roland Company en diens briljante technicus Mr. Kakehashi.

De 8000 en 8022 waren alleen in spinet-uitvoering en in noten te verkrijgen, terwijl in de USA maar liefst 3 houtsoorten op de markt waren.
De Japanse uitvoering 8022KM had, zoals hiervoor reeds gemeld een inschuifbaar roldeksel, alhoewel dit meubel met een PVC fineer werd voorzien, hetwelk in die dagen (en nog steeds) heel populair is onder fabrikanten van muziekinstrumenten,ook had hij een cassetteunit.

Zoals gezegd, de Japanse kwaliteit was aanzienlijk beter en deze versie werd in Europa goed ontvangen en er zijn grote aantallen van verkocht.
Meestal werden deze orgels per boot vanuit Hamamatsu Japan verscheept, maar men heeft ook geexperimenteerd met verscheping (raar woord eigenlijk dat ook voor andere transportvormen wordt gebezigd, terwijl het soms niet over water gaat) per container en dan met de trein dwars door China en Rusland en de vroegere Oostblok staten.
Het mag duidelijk zijn dat de transporten toen wel iets langer duurden dan gebruikelijk per schip. Maar met een goede planning en vooruitziende blik was dat toch een goede mogelijkheid en ontegenzeglijk wat goedkoper.

De Japanse modellen werden in opdracht van Chicago gebouwd bij Sakata Shokai te Osaka.

****************************************