De Hammond Rhythm box (3)
Daarnaast ontstonden nog een flink aantal een aantal Rhytm Ace's en Ace-Tones onder de eigen naam van Dhr. Kakehashi. In het fabrieksmuseum van Roland in Hamamatsu Japan staat het verleden uitvoerig uitgestald. Dan is heel aardig te zien hoe ook de vormgeving door de jaren heen steeds opnieuw aangepast is naar de eisen van de tijd.
Ook in het Hamamatsu Musical Instruments Museum staat een compleet overzicht van allerlei soorten muziekinstrumenten. Zie daartoe elders op deze site.
Rhythm Ace FR-22
Hieronder de FR-3
Net als vele Ace-Tone's is ook dit model onder de naam Bentley verkocht.
Uiteindelijk ontwerpt Dhr. Kakehashi de kaskraker voor Hammond: De Rhytm II. Een praktisch overal en gemakkelijk aan te sluiten rhythm-lade voor onderbouw.
Je vind de Rhythm II echt overal: onder model L, B-3 tot en met X-66.
De Rhythm II unit had 15 automatische ritmes en had de volgende bedieningsknoppen:
Silent/Sound switch
Aan/Uit switch
Add bass drum switch
Rotary tempo control
Rotary volume control.
Een lampje gaf de 1e tel van de maat aan.
De ritme patronen waren:
Waltz, Slow rock, Rock 'n roll, March, Foxtrot, Ballad, Swing en Jazz met de witte schakelaars
Samba, Bossa Nova, Cha-cha, Mambo, Rhumba, Beguine en Tango met de rode schakelaars. De bass drum kon apart in en uitgeschakeld worden met de zwarte knop.
De complete inbouwkit van het Rhythm II schuiflade pakket hierboven. Het draaiknopje beschadigde meestal, want er zat juist een schroefje boven die draaiknop.
In een later stadium worden ze natuurlijk ook af-fabriek standaard ingebouwd, zoals in deze T-421 hieronder.
En in deze fraaie T-495.
De Rhythm II vindt ook toepassing in de R-100 serie, zoals hieronder in de overbekende R-124.
Toen kwam de wereldwijd/succesvolle Auto-Vari 64. De lol van een AV-64 was, dat elk ritme 4 variaties had, A,B,C en D, en deze liepen "elkaar af", in een wisseling van om de 2, 4,8 of 16 maten (zelf in te stellen). Daardoor werd een en ander wat levendiger.
Later, o.a. in modellen als de Elegante, kon ook de volgorde geprogrammeerd worden.
Helaas zat er geen lekkere swing in, dus gebruikte de meeste organisten de "Ballad op C". Dit idee werd in Nederland door Aart van de Beek geïntroduceerd.
Onder: AV 64-C uit de II-serie, in dit geval gecoat met vinyl, om met o.a. de B-200 op stap te gaan.
Deze AV-64 II serie kreeg naast verlichte tiptoetsen ook de touch-plates voor o.a. start-stop en drumsolo's.
Daarna kwam nog de DMP-48, de laatste Hammond Drum Machine. Dit model was zelfs door de demonstrateurs in de muziekwinkels moeilijk door te krijgen en daardoor praktisch níet uit te leggen. Hierdoor bleef succes uit.
Deze ritme-unit was indertijd eigenlijk ontworpen door Sakata, maar mede onder de naam Hammond verkocht.
en ook nog onder de merknaam: Jugg Box.
Een wonderbaarlijke samenwerking, waarover hier meer te lezen is.
Hier nog meer te zien en te horen en hier hoe je een "pattern" kunt programmeren.