Hammond LaFleur

 

 

Soms vind je iets, wat je niet loslaat. Bij mij was het een klein, zwart wit fotootje, zo vaag, dat alleen te zien was, dat een man achter een zeer bijzonder design-orgel zat, met alleen de vermelding, dat het een Hammond LaFleur orgel was.

 

Foto met handtekening van Robin Richmond

Als je dan na een jaar van zoeken en speuren het raadsel kunt oplossen, is het of je een B3 van puur bergkristal vindt. En, ja eindelijk vind je dan je pareltje:
Kijk hier voor de oplossing, vanaf min. 2.05

 

 

LaFleur Hammonds

In 1936 maakte Laurens Hammond met zijn vrouw en een vertegenwoordiger van de fabriek een trip naar Europa om mogelijkheden te bezien om Hammond in Europa te fabriceren. Er ging een gerucht, dat de J. R. Lafleur & Sons Company, voorafgaand aan Boosey & Hawkes al sinds 1935 Hammond importeerde. (Over Boosey & Hawkes plannen we later nog een artikel)

 Management Boosey & Hawkes

Na verder onderzoek bleek, dat Boosey & Hawkes het bedrijf LaFleur & Sons al in 1917 had ingelijfd, terwijl de laatstgenoemde weliswaar altijd onder eigen naam heeft gehandeld. Beiden hadden hetzelfde adres, nl. Regentstreet 295 in London.

LaFleur bood geheel naar de voorkeuren van die tijd - en door het grote aantal cinema's, casino's en theaters - Hammondorgels aan in pompeuze design meubels. Deze instrumenten werden op de markt gebracht als LaFleur orgels, i.p.v. Hammondorgels,
omdat naar hun mening de naam Hammond teveel was gekoppeld aan kerken en huiskamers.

In de brochure uit 1939 vinden we 3 modellen: de "Ballroom", de "Casino" en de "Rainbow" maar er kwamen nog vele variaties op deze thema's. Deze in onze huidige opvatting protserige meubelontwerpen werden gebouwd rond de Hammond modellen A, B, E en F. (De F die overigens verder niet voorkomt bij Hammond lijkt te zijn gebaseerd op model E (32 tonig pedaal) met de typemachine style preset toetsen.)
De brochure verwijst naar de eerste LaFleur modellen die worden geïntroduceerd een paar maanden voor de Radiolympia, hetgeen een radio, tv en electronica beurs was, vergelijkbaar met onze latere en inmiddels verdwenen Firato.
Demo Organisten waren destijds Donald Thorne en Harry Farmer. De Radiolympia vond plaats eind augustus / begin september 1937. Echter, veel websites over filmgeschiedenis vertellen dat LaFleur orgels al werden geïnstalleerd van 1936 tot 1938.
Bioscopen waar ze oa. werden geïnstalleerd waren o.a. de Glenroyal Cinema, Briggate, Shipley, Odeon, Sketty Cross, Swansea, Savile Parade, Chapeltown Road, Leeds, Essoldo Cippenham Slough , Leatherhead Theater (Crescent Cinema) Church Street, Leatherhead, Embassy Theatre, Peterborough, Ritz Cinema, Quarry Hill en Grays.
Bekende organisten Robin Richmond, Frieda Hall, Harry Farmer en Donald Thorne zijn allemaal gefotografeerd achter deze instrumenten.

Omdat de orgels puur voor de theaterwereld werden gebouwd, kregen ze eigen soort presets, met andere registraties, en namen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Tot slot nog een compleet LAFLEUR orgel, zoals hij hedentendage nog in een engels museum staat;let op de gekleurde drawbars ; deze zijn vollédig origineel   !!!

 

 

 

Hieronder worden de kleuren van de drawbars uitgelegd:

 

 

Tot slot nog even de oude sjieke sfeer proeven van een prachtige Lafleur-opstelling in het  Essoldo cinema, Westgate Road in Newcastle upon Tyne in 1938.

Het is een Rainbow-Console. Deze ombouw was opgebouwd uit gekleurde glaspanelen, waaronder allerlei jukebox-achtige lichteffecten plaats vonden.

 

Tot slot de een filmopname van een Lafleur in actie met dank aan: Norwegian Museum of Science and Technology.