HAMMOND model A

Zoals we in deze encyclopedie kunnen lezen kreeg Laurens Hammond na uitvindingen gedaan te hebben op velerlei terreinen (zoals barometers, geleide raketten en scheepsmotoren) zijn patent op het Hammondorgel: Model A.

Het complete patent is hier te bekijken.

Een werknemer van Hammond, die voor vele uitvindingen en patenten zou zorgen, ontwierp het design van het meubel:

Hier is te lezen, hoe hij zelf het orgel demonstreerde in de kelder van het patent-bureau,
terwijl hij muzikaal nooit verder was gekomen dan het beroemde nummer Chopsticks.

De productie van Model A kwam op gang in juni 1935 en stopte in oktober 1938. Er werden er ongeveer 2500 exemplaren van gemaakt.

De eerste exemplaren hadden nog geen start-motor, maar moesten (net als een "lelijke eend") aangeslingerd worden. Een set tandwielen, die een brede rubberen aandrijfband in beweging bracht zorgde voor een soepele, lossere overbrenging.

Specificaties:

Kabinet afm.: 123 x 119 x 98 cm (B x H x D)
Gewicht 163 kilo met bank en pedaal.
Afwerking: American Walnut.
Klavieren 2 x 61 toetsen elk.
Pedalen 25-tonig vlak radiaal en afneembaar.
Controls 2 x 9 presettoetsen en 2 sets van 9 drawbars voor elk klavier.
2 drawbars 16' en 8' voor de pedalen.

1 tremulant control, want er was in de eerste jaren nog geen vibrato-scanner. De scanner zou pas later uitgevonden worden door John Hanert en pas in de BV en CV toegepast worden. Zo zag de tremulant-unit er uit.

Hier een demo filmpje over deze vinding.

Hier is er alles over te lezen.

Verdere specs: afsluitdeksel en Amp/Output. Er was uitsluitend een interne voorversterker, waardoor altijd een externe eindversterker en speaker vereist waren. Ook dingen als reverb (nagalm) en percussie waren nog lang niet aan de orde.

Het orgel kreeg je "kaal" geleverd voor $ 1,193.00. Voor $ 1,250.00 werd hij geleverd met een A 20 cabinet. Wat moest je trouwens zonder? In 1937 zou Don Leslie pas met het idee komen van een ronddraaiende speaker.

Het orgel met serienummer 1 gaat naar de Paseo Methodist Church in Kansas City. Henry Ford bestelde zes Hammondorgels tegelijk. Achteraf wellicht ook voor onderzoek om te kijken of hij zo'n soort instrument onder eigen vlag zou kunnen fabriceren. Dit, ondanks dat Henry "bevriend" was met Laurens. George Gershwin vond één orgel genoeg. Zonder veranderingen worden er zo 2500 orgels gemaakt (buiten de onderaan dit artikel genoemde unieke plaatsing van de pedaal-drawbars van de eerste 50 exemplaren).

Hier de eerste advertentie van het Hammond-orgel in Musical America.

Hier de advertentie:

The company’s first advertisement in the April 25th issue of Musical Americamagazine was, with its dignified, institutional style message and layout, in sharp contrast with the publicity stunts. “A notable musical development” the ad began. “The Hammond Organ is a new musical instrument. Yet it is built to conform to established pipe organ standards, requires pipe organ technique of the musician who market until after World War II. plays it, and produces the entire range of tone coloring necessary for the rendition, without sacrifice, of the great works of classical organ literature. In addition, it permits many tone colors never before heard on any musical instrument. It is installed by plugging into an electric light socket"

En hier de uitvinder, hangend over zijn beroemdste uitvinding:

Hieronder het exemplaar met serienummer 6. Merk op, dat destijds de lessenaar nog dubbelgeklapt moest worden. Later werd hij uit één geheel gemaakt en voorover platgelegd onder de klep.

Model A zag er zo uit. Veel mensen denken bij het zien van de volgende foto's direct aan de Hammond B(3), die ook op vier gedraaide poten stond, maar die kwam pas later.

Duidelijk is hier de dubbel-schanierende muzieklessenaar te zien.

Het zwelpedaal.

De olie bijvul trechtertjes.

De "telefooncentrale" waarmee de presets "geprogrammeerd" kunnen worden.

De drawbars zagen er ook anders uit vergeleken met de tegenwoordige modellen.

Leuk is, zoals hier direct boven te zien is, dat het orgel alleen gelicenceerd voor "amateur en experimenteel gebruik".
Waarom? Laurens Hammond moest allerlei rechtzaken voeren, flink dwarsgezeten door de pijporgel-fabrikanten. Daarom werd hij door de FTC (Federal Trade Commission) in 1936 gedwongen dit op zijn serieplaatjes te vermelden om toestemming te krijgen zijn instrumenten te verkopen, zolang de hele zaak nog liep.
Lees hier en hier alles over deze rechtzaken.

Serienummer 1 schijnt in het Smithsonion museum te staan en serienummer 2 schijnt in 2010 in Saint Louis door een oude dame verkocht te zijn voor $3000,-.

Merk op, dat het "Model A" waar we het nu steeds over hebben een totaal andere serie is dan de A-100 serie, welke pas in 1959 op de markt zou komen.

Hieronder een van internet overgenomen stukje tekst over de eerste exemplaren, die gebouwd werden.

Henry Ford was Hammond's "first customer" but the Hammond Model A destroyed in the Ford Museum fire was not the original organ. In February 1934, Ford placed a pre-production order for no less than six Hammond Organs, one of which be-came the "museum organ." Early on, Hammond claimed George Gershwin was "the first Hammond owner." While Hammond generated much favorable publicity by identifying the new electric organ with the famous composer, Gershwin's Model A was an early production instrument but not the "first" Hammond Organ.

Hammond "serial number one" has a far less glamorous history. Built in early 1935, it was shipped to J. W. Jenkins Music Company, Hammond's agency in Kansas City. Bob Pierce, a young salesman, had the task of demonstrating it through-out the Midwest. Pierce ultimately became a successful Hammond and Steinway dealer in Long Beach, California and is the author of the Pierce Piano Atlas. He recalls in his book, "Three of us, an organist, a maintenance man and I traveled in safari-like fashion with a van and an automobile for the next three years. We drove through Kansas, Nebraska, Oklahoma, Iowa, Arkansas, and Texas, hitting every little burg with a population over 100. We demonstrated the Model A on university campuses and radio stations, for women's clubs, in music stores and churches, and even mortuaries. The only places we avoided were the gin mills." When the organ was retired as a demonstrator in 1938, it was sold to the Paseo Methodist Church in Kansas City where it remained for the next eleven years. "Serial number one" is now part of the Smithsonian Institution's collection of important American " firsts" and there is little likelihood it will be destroyed by fire or other catastrophe.

Technically, even "serial number one" was not the first Hammond. Laurens Hammond and his engineers built the proto-type organ in 1933. The prototype was used for research and as a patent model. Hammond's organ patent was granted on April 24, 1934, and production of the Model A officially began in June of 1935.

Model AV

De A was oorspronkelijk alleen voorzien van een tremulant, maar de opvolger kreeg als eerste model een echt Vibrato, vandaar de naam AV. De AV werd gebouwd van juni 1935 tot oktober 1938 en er werden ongeveer 4000 stuks gebouwd en verkocht. Technisch was de AV identiek aan de A, maar dit model werd al in de iets hogere kast gebouwd, welke later voor de beroemde B-serie gebruikt ging worden. De AV startte met serienummer 2501.

Tevens komt er door de verandering in de bedrading vanaf nummer 2677 een toongenerator in met 82 toonwielen. De toonwielbakken van de nummers 1 tot en met 2676 zijn dus beslist niet uitwisselbaar met de orgels met hogere nummers.

Deze AV hierboven is doorgezaagd voor gemakkelijk transport.
Zie de Vibrato draaiknop naast de meest linker drawbarset.
De beide bakstukken zijn later voorzien van TREK bedienings knoppen

Witte AV

Als je al in het gelukkige bezit was van een A, dan kon je het orgel laten opwaarderen tot AV. Je kreeg zelfs een sticker, waarmee het orgel volwaardig als AV meetelde:

Hierboven die instelmogelijkheden voor het Vibrato en het Vibrato Chorus.

Hier is een beschrijving te lezen van het eerst geleverde exemplaar, welke zich nu in het Smitsonian Museum bevindt.

Zoals we weten zitten de pedaal drawbars eigenlijk altijd in het Midden van het orgel, tussen de boven- en benedenset(s) in.

Er blijken echter exemplaren Model A te bestaan, waarvan de pedaal-drawbars aan de linkerkant van het orgel zitten! Bij navraag aan Steven Eaklor blijkt, dat de eerste 50 exemplaren van dit model A zo uitgevoerd zijn. Het bleek, dat Hammond de "stop-rail" van het kerkorgel volgde met dit ontwerp.

Al snel werd hier vanaf geweken en werd een conversie-kit geleverd om de verkochte exemplaren om te kunnen bouwen naar de latere drawbar-indeling. Hierdoor is het moeilijk om de eerste uitvoeringen nog tegen te komen. Op het originele patent zitten de pedaal-drawbars ook links.