KONRAD PAULUS

Tekst: Sjaak van Oosterhout en Jan Temmink (interview)
Artikel uit Turning Wheel 2006-4 en interview uit Turning Wheel 2007-4

Konrad Paulus is een enthousiast Klaus Wunderlich-liefhebber. Hij speelt zijn nummers het liefst op de Hammond H100. In Duitsland is de belangstelling voor optredens met deze muzieksoort vreemd genoeg niet zo groot.
Daar bestaat meer belangstelling voor de Duitse schlagers. Als artiest speelt hij dat ook, maar daar ligt niet zijn hart.
Hij vindt het heerlijk dat er in Nederland een publiek is voor de Wunderlichstijl. Maar de afstand van zijn woonplaats tot Nederland is helaas te groot om vaker over te komen.

Konrad Paulus' spel is razendsnel en hij gebruikt alle mogelijkheden van de H100. Een keyboard neemt de drumsectie voor zijn rekening. Konrad Paulus brengt zijn stukken met verve. Er zouden meer van deze toetsenisten moeten zijn!

Interview

U heeft gespeeld op het derde lustrum van onze vereniging. Wat vond u ervan om hier op te treden?
"Ik vond het buitengewoon om bij jullie te spelen. Alles was goed georganiseerd en het publiek was erg sympatiek."

De Hammond H100 heeft duidelijk uw voorkeur. Zijn er andere Hammond-modellen die de H100 kunnen evenaren?
"Ik speel het liefst op de H100, omdat dit orgel meer mogelijkheden heeft in de hoge registers (drawbars) en daardoor briljanter klinkt dan de andere modellen. Als alternatief zou ik aan de Hammond M100 denken. Voor mij heeft de M100 het beste scannervibrato. De A100, B3 of C3 hebben echter geen stringbas. Natuurlijk klinkt elke Hammond anders, zelfs Hammonds van hetzelfde model. Bij de H100 is het zo dat hij erg 'mild' is bij mijn Slow Beat Medley. Ik kan hem echter aan het 'schreeuwen' krijgen bij de Rock Medley. En bovendien is de H100 voor mij het beste instrument voor Latin muziek."

Waarom heeft de muziek van Klaus Wunderlich uw bijzondere interesse?
"Mijn eerste voorbeeld was Franz Lambert toen hij nog op Hammond speelde. Toen ik echter voor de eerste keer Klaus Wunderlich hoorde, was ik meteen 'verkocht'. Ik kan niet verklaren waarom zijn interpretatie van muziekstukken mij zo goed bevalt. Het heeft met gevoel te maken: soms krijg ik er gewoon kippenvel van.
Ik heb de heer Wunderlich ook persoonlijk gekend. Er is tussen ons een echte vriendschap ontstaan. Toen hij tien jaar geleden overleed, was het alsof er in mijn naaste familiekring iemand was overleden. Mijn grootste eer was het toen ik enkele jaren geleden in Zwitserland bij Jacky Rubi in het Orgelsurium drie concerten heb gegeven. De weduwe Traudl Wunderlich was hierbij steeds als gast aanwezig."