Milt Buckner
Milton Brent "Milt" Buckner (10 Juli 1915 – 27 Juli 1977) was een amerikaanse jazz pianist / vibrafonist / organist die in de 50's meehielp het Hammond orgel populair te maken. Hij introduceerde de: "parallel chords style", welke later invloed zouden hebben op Red Garland, George Shearing, Bill Evans en zelfs Oscar Peterson (een simultaan blok-akkoordenspel van rechts en links). Buckner's broer, Ted Buckner, was een goede jazz saxofonist.
Milton Brent Buckner werd geboren in St. Louis, Missouri. Zijn ouders stimuleerden hem om piano te gaan spelen, maar helaas overleden ze beiden toen Milt nog maar 9 jaar oud was. Milt en zijn jonge broertje werden naar Detroit gestuurd, alwaar ze werden geadopteerd door leden van de Earl Walton band: trombonist John Tobias, drummer George Robinson (Milt) en sax-speler Fred Kewley. Buckner studeerde na z'n 10e nog 3 jaar piano door en begon reeds op z'n 15e jaar arrangementen voor de band te schrijven. Hij en z'n broer Ted werden belangrijke gezichten in de jazz-wereld van Detroit in de 30-er jaren.
Buckner speelde eerst in Detroit met the "McKinney Cotton Pickers"
en later met Cab Calloway. In 1941 kwam hij bij de "Lionel Hampton's big band", waar hij de volgende zeven jaren dienst deed als pianist en arrangeur.
Daarna begon hij weer voor zichzelf met een eigen band, maar die stopte reeds na twee jaar. Milt voegde zich in 1950 weer bij Hampton's band. In 1952 vormde hij z'n eigen trio, waarin hij ook met het Hammondorgel begon te experimenteren.
Hieronder in de late uurtjes arrangerend in een kamer van het MGM gebouw op 10 maart 1949:
Hieronder: Milt Buckner, Sticks Evans en Bernie McKay in "Club Regal", in Columbus Ohio 1952.
Hij deed in het eind van de 60-er jaren veel optredens in Europa. Zijn laatste studio-sessie vond plaats in Parijs op 4 Juli 1977.
Buckner overleed in Chicago, Illinois, op 62 jarige leeftijd.
Discografie:
- Vibe Boogie (with Lionel Hampton, 1945)
- Chord a Rebop (idem, 1946)
Hieronder:bladzijde uit zijn continental-dagboek
- Rockin' with Milt (1954)
- Rockin' Hammond (1956)
- Count Basement (1956)
- "Send Me Softly" (1957)
- Mighty High (Argo, 1959)
- Please Mr. Organ Player (1960)
- Midnight Mood (1962)
- Play Chords (1966)
- More Chords (1969)
- Rockin' Again (1972)
- Green Onions (with Roy Gaines on guitar, 1975)
Als "sideman" voor Illinois Jacquet:
- Go Power! (Cadet, 1966)
- The King! (Prestige, 1968)
- The Soul Explosion (Prestige, 1969)
HIER is een prachtige video te zien samen met de nog jonge George Benson, Jo Jones (de magische drummer, die maar liefst 14 jaren in "Count Basie's great orchestra" drumde), organist Milt Bucker en de tap dancer Jimmy Slyde. Een 4 minutengedeelte uit Louis Panassié's "L'aventure du jazz" (1972, 2h30).
Illinois Jacquet with Milt and Jo (1974)
