BERT VAN HAMERSVELD

Tekst: Fred ten Broek. Foto: Bert van Hamersveld
Artikel uit Turning Wheel 1994-3


Tijdens de ledencontactdag op 25 juni a.s. in Hoogland zal de Amersfoortse organist Bert van Hamersveld het concert verzorgen. Fred ten Broek zocht Van Hamersveld op en sprak met hem.

Bert van Hamersveld is naast een rasmuzikant ook een onderhoudend verteller, en tijdens het doorlezen van mijn aantekeningen die ik maakte voor dit interview
dacht ik: "Laat Bert het zelf maar vertellen". Dus hierna volgt zíjn verhaal.

"Mijn vader, kerkorganist in Hoogland en pianist in diverse bands, vond dat ik ook maar eens muziek moest gaan maken. Dus, toen ik acht jaar was, kreeg ik mijn eerste piano- en accordeonlessen. Ik zat ook wel eens achter de speeltafel van het orgel in de Martinuskerk in Hoogland, maar kerkorganist, nee, dat trok me niet zo. Piano en accordeon spelen vond ik veel leuker, dus díe studie ging prima. Zo goed zelfs dat ik, toen ik 16 jaar oud was, via een soort talentenjacht met het KRO-dansorkest van Klaas van Beek een paar nummers mocht spelen. Daarna kwam ik als 'invaller' bij het ensemble "Vrij en blij" van de NCRV. Daar heb ik heel wat jaartjes gespeeld. We reisden ook met de NCRV-promotiekaravaan door Nederland (buiten de vaste donderdagavond-optredens op de toenmalige Ster-avonden) om, laat ik het maar zo zeggen, 'zieltjes voor de NCRV te winnen'.

Als we 's avonds ergens moesten optreden, fietste ik 's middags al met mijn loodzware accordeon achterop naar het station, hup, de trein en de bus in en na een vermoeiende avond soms midden in de nacht weer op de fiets naar huis. Nee, een eigen band leek mij veel beter, dus spoedig had ik een zesmansformatie bij elkaar waarmee wij de 'gospel'toer op gingen. Een enthousiast koor erbij en zo reisde ik wéér door heel Nederland, maar nu van kerk naar kerk. Wij speelden uiteraard gospelmuziek, maar ook Nederlandse missen van Joop Stokkermans. Het succes was enorm.

Ondertussen spaarde ik ijverig voor een Hammond en na enige tijd kocht ik een Hammond M-100 en een Leslie 147. Toen kon het electronische orgeltje waarop ik speelde, weg. De M-100 werd doorgezaagd, dat scheelde alweer met het transport. Later gingen we op de 'schnabbeltoer' en werkten we met bekende artiesten als Connie Vink en Anneke Grönloh. Ergens begin jaren '70, dat weet ik niet precies meer hoor, werd ik demonstrateur bij o.m. Eminent. De demonstraties die ik op de Firato heb gegeven zijn niet meer te tellen. Het waren de grote bloei-jaren van de orgelverkoop, mede door de demonstraties en optredens die werden gegeven door Torrent en Alexander, Jimmy Smith en Rhoda Scott, om maar een paar namen te noemen.


Bert van Hamersveld achter een Hammond A-100

Later kreeg ik bij Muziek Staffhorst mijn vaste aanstelling in hun nieuwe filiaal te Amersfoort. Toen stopte ik met de band en ging solo verder met mijn Hammond M-100 en de Leslie 147. Alles stond altijd keurig 'stand-by' in een aanhangwagen, zodat ik op eerste afroep meteen weg kon. Maar toen, in 1986, sloeg het noodlot toe. De aanhangwagen met orgel, box, nog wat snuisterijen en met mijn bladmuziek, waaronder door mijn vader geschreven nummers, werd gestolen. Het orgel is later totaal onbruikbaar teruggevonden, maar het ergste vond ik dat de muziek die mijn vader op papier had gezet, weg was. En toen, kort daarna, kreeg ik een hernia, waardoor ik niet meer kon lopen. Ik werd geopereerd en dacht: "nu stoppen met optreden, want dit kan niet meer." Ik verkocht mijn Hammond A-100 die ik thuis had staan (NB. Aan Uw hoofdredacteur FO. Red.) en vond het wel goed zo.

Nú kan ik selectief optreden: ik ben altijd 'in' voor iets aparts. Waarmee ik wil zeggen dat bijvoorbeeld het optreden voor de Hammond Toonwielorgel Vereniging mij heel leuk lijkt. Zeker omdat het een zeer geïnteresseerd publiek is dat net als ik de toonwielsound waardeert."

Wat ik er even bij moet vertellen is dat Bert tijdens dit gesprek af en toe ineens opstaat om zijn verhaal met brede armzwaaien kracht bij te zetten en bijvoorbeeld zeer aanschouwelijk voordoet hoe een gast in een zaak waar Bert eens speelde aanvankelijk vol lof was over de muziek, maar na enige drankjes Bert toefluisterde dat hij "die voorgeprogrammeerde rotzooi maar niks vond".
Waarna Bert van Hamersveld al pratend achter een Hammond L-100 kruipt en er even lekker op swingt. Bert, tot de 25e!  ◂