Interview met Larry Goldings
Tekst: Jan Temmink Foto: website Larry Goldings
Artikel uit Turning Wheel 2008-2
De laatste tijd slagen we er geregeld in om beroemde buitenlandse organisten te interviewen voor Turning Wheel. Na Barbara Dennerlein en Dr. Lonnie Smith praten we ditmaal met de Amerikaanse organist Larry Goldings. Jan Temmink sprak hem na afloop van zijn optreden in De Tor te Enschede medio maart 2008.
Allereerst gefeliciteerd met de Grammy Nomination voor het beste Jazz Instrumental Album vorig jaar met het Trio Beyond. Wat is er nu zo speciaal aan dit album met John Scofield and Jack DeJohnette?
"Het is heel bijzonder dat een live concert genomineerd is. Ik heb bovendien zo'n drie jaar gespeeld met de groep van John Scofield en wij hebben een sterke onderlinge binding. Beide heren (zowel John als Jack) hebben een heel karakteristieke eigen sound. Ik hoop zelf ook zo'n eigen sound te ontwikkelen. De Hammond en het gitaarspel van John Scofield harmoniseren heel goed en het is uitdagend om baslijnen te spelen bij Jack als drummer."
Momenteel heb je een heel samenhangende sound. Is dit vanavond goed naar voren gekomen?
"Dit concert had een erg intiem karakter. Mijn speelstijl is dan ook hierop afgestemd, zeker nu we spelen zonder drums. Met drums is er toch meer dynamiek. Verder is er een verschil tussen spelen in het trio en nu samen met Kevin. Kevin heeft een meer klassieke achtergrond en dit komt goed naar voren in de harmonisaties. Kevin reageert op mijn 'muzikale taal' en andersom probeer ik met Hammond complementair te zijn op zijn pianospel. Daardoor is het geheel toch minder bluesy dan mijn speelstijl in een andere context. Maar ik ben ook geen typische Hammond-bluesspeler. Ik heb altijd geprobeerd afzijdig te blijven van het typische 'Hammond trio repertoire'. Ik ben me overigens niet bewust van verschillende speelstijlen van mijzelf. Ik probeer mij steeds aan te passen aan de situatie."
Op 'Quartet' (2006) speelde je op verschillende instrumenten zoals piano, Wurlitzer, orgel, harmonium en accordeon. Welk instrument heeft jouw voorkeur? En waarom?
"Pas op, ik kan geen accordeon spelen. Dat was toen fake. Ik hou van een accordeon en zou er overigens graag op kunnen en willen spelen. Van origine ben ik pianist, maar mijn sound komt momenteel toch het beste naar voren bij het orgel. Ik word vaker gevraagd op orgel. Ik denk dan ook dat ik mij meer in deze richting ontwikkeld heb. Verder zijn er minder organisten, waardoor ik mij op dit instrument beter kan onderscheiden. Daarnaast zijn er natuurlijk heel veel goede pianisten. Op orgel zijn er veel minder musici zoals ik die niet de typische Jimmy Smith sound spelen. Ik houd absoluut van deze sound, maar ik probeer steeds mijn eigen muzikale invloeden te vertalen naar het orgel. Ik ben dus meer verbonden met het orgel, maar speel ook heel graag piano. Als ik te veel orgel speel, dan mis ik de piano. Ditzelfde geldt met bassisten. Ik hou ervan te spelen met goede bassisten."
Je speelt vaak samen met een pianist, zoals ook vanavond met Kevin Hays. Wat is jouw verklaring voor de goede match tussen Hammond en piano?
"Het gaat om goed luisteren. Heel goed luisteren. Twee piano's is overigens een grotere uitdaging. Met orgel kun je akkoorden gebruiken (ook over meerdere maten) die niet conflicteren in de context van het pianospel. Hier gaat het om: de onderlinge context en luisteren. Maar in het uiterste geval kan het ook verschrikkelijk klinken. Ook hier geldt weer: het gaat om de spelers. Goed luisteren en 'elkaar niet in de weg zitten'. We hebben de akkoorden op papier staan en gebruiken ze uitsluitend om een richting aan te geven."
Je hebt gespeeld met veel grote musici. Aan welk optreden heb je de beste herinneringen?
"Hoogtepunten waren toch wel de optredens met John Scofield en 
Jack DeJohnette. Maar natuurlijk ook met Meceo Parker in een totaal andere setting. Dit heeft dan met name te maken met zijn contact met het publiek. Maar deze vraag is moeilijk te beantwoorden. Ik denk dat ik (van dit lijstje) met name ben beïnvloed door John Scofield. Na het spelen met hem is mijn stijl van muziek schrijven veranderd. Verder heb ik ook van hem geleerd hoe belangrijk het is om een eigen sound te ontwikkelen. Hij heeft een typische John Scofield-sound. Deze sound komt niet door de versterking. Nee, ook akoestisch kun je het geluid van John Scofield onderscheiden. Hetzelfde geldt overigens ook voor Michael Brecker en Jim Hall. En ik wil dat ze van mij ook zeggen: dat is nu de typerende sound van Larry Goldings. Van John Scofield heb ik veel geleerd, dat is nog steeds zo. Dit is trouwens ook het geval bij Peter Bernstein, de gitarist van mijn orgeltrio. Wij zijn van dezelfde leeftijd en hebben een vergelijkbare muzikale ontwikkeling doorgemaakt. Hij heeft mij echt beïnvloed en hij is heel belangrijk in mijn leven."
Welke activiteiten zijn momenteel het belangrijst voor jou? Opnames maken, componeren voor filmmuziek of concerten zoals dit weekend in Nederland?
"Het belangrijkst is toch wel componeren. Ook vanuit een praktische benadering (royalties) is schrijven en componeren voor mij belangrijker. Het gaat dan met name om het schrijven van filmmuziek en jazz-composities. Ik hou ervan om te reizen. Maar er komt een moment in je leven dat je hier anders over gaat denken. Ik heb natuurlijk ook nog een gezin.
Ten slotte probeer ik steeds met een open mind de verschillende muziekstijlen te benaderen. Ik heb veel geluisterd naar uiteenlopende genres: klassieke muziek, jazz, Braziliaanse muziek, enzovoorts. Maar het gaat in alle gevallen om de persoon en de muziek en niet om het instrument met zijn eventuele beperkingen. Muziek moet communiceren en innoveren." ?