Hammond Organisten

Milth Herth
De eerste Hammond-organist

 

 

Geboren in 1902 te Kenosha, WI, USA.
Overleden op 18 juni 1969 in Las Vegas, NV, USA.

Hij speelde voor o.a. het nog steeds bestaande  WLS-Radio in 1937, dit radio-station bevond zich toen in Gary Indiana. Het is nu gevestigd in Chicago, Illinois.

Het door Laurens Hammond uitgevonden elektro-mechanische orgel, model A, dat aan het publiek werd getoond in April 1935 en in juni van dat jaar op de markt kwam, werd het eerst gebruikt voor populaire muziek door Milt Herth, die het instrument al snel op de radio liet horen; Dit leverde ook voor Laurens weer nieuw een probleem op:

Om het orgel het meest tot zijn recht te laten komen moest het eigenlijk in een grote ruimte staan, een kerk of in een grote hal, waardoor je een fraai echo-effect krijgt. Milt trok zich daar niets van aan en plugde het orgel gewoon rechtstreeks in de radio-zendinstallatie. Het orgel-geluid, wat de mensen thuis over hun radio hoorden, was dan ook gortdroog. Laurens was laaiend, en dook direct zijn laboratorium in, waar hij een aantal stalen veren in elkaar monteerde om een vertraging in het geluid te krijgen. Om het "onweer-effect" bij aanraking of grond-trillingen te voorkomen werden de veren in buizen opgehangen, die met olie gevuld werden.
 

Op die manier werd de akoestiek van een grote zaal na gebootst. Hieruit ontstond de nagalm-veer,waarover hier alles te lezen is. Zo is Milt Herth eigenlijk de oorzaak van de uitvinding van de nagalmveer.
 


In 1937 begon Herth te werken met jazz pianist Willie "The Lion" Smith in Chicago. Toen Smith ook tekende bij Decca Records vormden Herth, Smith en drummer O'Neil Spencer het Milt Herth Trio. Het trio werd een later in April 1938 een kwartet door de toevoeging van Teddy Bunn op gitaar.


Herth speelde ook zichzelf in verschillende korte films:

 

In principe was Milt dus de eerste, die een (78 toeren-) grammofoonplaat maakte op een elekrisch orgel en wel op het label "Brunswick" met het nummer:  "Stompin' at the Savoy".

Het complete en unieke nummer is hier te beluisteren. Het komt op sommige luisteraars wellicht "ouwbollig"over, maar vergeet niet, dat er moest nog een complete speelstijl voor het elektrische orgel ontwikkeld worden. Deze bestond niet, alleen een soort van "piano stijl", zoals bij Milt Herth in het begin en natuurlijk de klassieke theater- orgel stijl. Maar dit is toch een unieke opname is en een belangrijke stap in de wereld van het elektrische orgel.

Onderstaand een uniek en origineel door Milt Herth geschreven "ode" aan het Hammond-A - model van Laurens Hammond.
 



Hij zegt:

"It's still organ number #1 - Model A -
My greatest thrill -
The inventive genius of Mr. Hammond -
The old pioneer of the Hammond
Milt Herth"

Hier nog een gedeelte van zijn discografie:

"The Monkeys Have No Tails in Pago Pago" 10-19-1939 DECCA 2964A
"Ain't She Sweet": Coral Records
"Everybody Loves My Baby"- Milt Herth Trio



   
"Hi-Jinks on the Hammond": Capitol H425

 "Milt Herth Trio" DECCA DL5359 hieronder



Milt Herth wist wat hij wilde doen vanaf het moment dat hij het eerste Hammondorgel zag, dat werd tentoongesteld in de lobby van de Hammond Clock Company rond de begin jaren '30 in Chicago.

Herth is een belangrijk onderdeel van de orgel geschiedenis, op basis van zijn enorme toewijding, door zijn spel, het promoten van de Hammond, door het publiceren van orgel solo bladmuziek en zijn tientallen albums.

Een van de Herth's belangrijkste muzikale scheppingen, was een trio met de combinatie van orgel, een vaste pianist en een drummer. Herth werkte met meerdere van pianisten, waaronder de verbazingwekkende Willie "The Lion" Smith, hieronder afgebeeld.


Herth werkte ook  met pianist Billy Kyle, die ook regelmatig met Louis Armstrong optrad.




Drummer O'Neil Spencer, onder


en met gitarist Teddy Bunn.

De grote professionele doorbraak kwam in 1935 toen hij op het juiste moment werd ingehuurd door Indiana radiostation WIND als organist met het ontwikkelen van een repertoire met nummers als Home Cookin,  Man with a Fryin' Pan, het griezelige Goblins in the Steeple, het romantische Honeymoonin on a Dime en het vrolijke Sissy.

Herth speelde zijn riffs op zo'n onverwachte manier achter elkaar, alsof hij aan het darten was, dat hij bijna niet te imiteren was.
In de tweede helft van de 30's begon het kwartet met een opname voor Decca met pianist Willie "The Lion" Smith.

Milt Herth Trio"  : DECCA DL5359)
Loop de Loo-Milt Herth TRIO and the Jesters

Herth had een zeer staccato-achtige stijl van spelen en zijn "Stomping at the Savoy" opname van 1936 was de eerste van vele opnames, die bijdroegen aan zijn beroemdheid als toonaangevend entertainer van theaters, radio en nachtclubs.

Hier een zgn. V-disk: een grammofoonplaat uitgegeven door de "War Departement" voor de jongens, die in oorlog lagen uit juni 1945.

Milt's Hammond orgels:

Zoals hierboven te lezen, startte hij met een Hammond A in parelmoer, net als vele andere atiesten als Cherry Wayner en Ethel Smith.



Maar al snel werd Milt's aandacht getrokken door een vreemde uitbreiding, de Hammond Solovox.




Hoewel de basis-toepassing hiervan, ter uitbreiding van de akkoestische piano/vleugel bedacht was (zoals hieronder),



welke daardoor een extra soloklavier met leuke solostemmen kreeg, bleek bij navraag van Milt, dat Hammond hem op speciale bestelling ook in zwart, wit en parelmoer ("Mother of Pearl") leverde. Natuurlijk ging hij voor het laatste en bouwde hem niet onder het klavier, zoals eigenlijk de bedoeling was, maar boven het bovenklavier zoals hieronder te zien:

 

 

 

Enfin, een organist, maar wel iemand, die als eerste het voortouw nam om met een elektrisch Hammondorgel een muziek-carriere op te bouwen.


Er zouden later nog ontelbaren collega's volgen .....

Milt Herth overleed op 66 jarige leeftijd aan een hartaanval.

 

 

Tot slot nog enige autografen van hem.