Samenstelling: Patrick Holleeder, Foto: Website John Hondorp
Artikel uit Turning Wheel 2024-2
Organist John Hondorp heeft met de band ‘Keys & Beats’ een spetterend optreden verzorgd voor onze Hammondclub. Hierbij een uitgebreide aflevering om hem nog beter te leren kennen.
John Hondorp, 60 jaar (ten tijde van het concert)
Ik kom uit de Achterhoek, heb in Enschede gestudeerd en ben daar gebleven. Woon nu al ruim 40 jaar in Enschede. Getrouwd, vier kinderen die allemaal ondertussen het huis uit zijn.
Nee.
Ik ben docent Hammond, Jazzensembles, improvisatie en muziektheorie aan het ArtEZ conservatorium, locaties Zwolle en Enschede.
…mijn vroegste jeugd. Plaatjes draaien toen ik drie of vier was. Toen ik vijf was ging mijn broer op orgelles. De Riha Orgelschool, één lied per week, 100 liedjes, twee jaar les. Twintig orgels samen in één ruimte en hup… gaan! Na een jaar vroeg ik hem om mij het begin uit te leggen. Na die twee jaar is hij gestopt en ben ik doorgegaan met orgel spelen. Ik nam les bij Toon Sileon uit Terborg. Toon was een oude kennis van mijn vader en speelde als solo-organist (Alleinunterhalter, zeggen de Duitsers zo mooi) overal op bruiloften, partijen en jaarmarkten. Hij importeerde orgels uit Italië en startte net zijn orgelwinkel in Terborg. Na een paar jaar werd ik zijn organist: Ik speelde, de zaak stond vol, hij verkocht orgels. Veel van hem geleerd. En op mijn 13e les gekregen van Bernhard Drukker, die toen de hoofdvakdocent was aan het Twents Conser-vatorium. Na vier jaar Bernhard, toelating gedaan op het Twents Conservatorium, zeven jaar gestudeerd en als docent blijven werken. In die hoogtijdagen had de orgelklas van het Twents Conservatorium vier hoofdvakdocenten en zo’n 25 studenten!
Dat is heel verschillend. Qua Hammondorgel ben ik/moet je fan zijn van de grote Jimmy Smith. Maar daarnaast is mijn grote favoriet Larry Goldings.
Teveel! Én veel niet-Hammond! Muziek is geweldig en niet altijd in één stijl of instrument te vangen. Mijn zoon is klassiek trombonist dus ik ga net zo graag naar grote symfonische werken luisteren. Mijn oudste is muziekdocent op de vrije school Zutphen. Die voeren met de hele middelbare school de Carmina Burana uit van Orff. Ook met een brugklaskoor! Daar ga ik zeker naar luisteren.
Ik heb de Hammond A-100 van mijn vroegere docent Harry Mast kunnen kopen. Heb hem bij Hamtech in Beieren laten ombouwen naar portable B-3. Alles uit de originele kast en in een flightcase gebouwd. Daarbij een 251 Leslie.
….ik zeven jaar oud ben.
Ik zing graag en dan vooral Close Harmony. Heb ook een eigen Vocal Jazz Ensemble en leid nog een studentenensemble op ArtEZ Zwolle dat veel repertoire van o.a. de New York Voices bestudeert. Supergaaf! Ik arrangeer veel koormuziek voor verschillende koren en ensembles.
Dat doe ik zo veel mogelijk met oudere, ervarener muzikanten. Het leven/de muziek is momenteel zo vluchtig geworden en zo allesomvattend bereikbaar dat ik tijd wil maken voor goede gesprekken, herinneringen en ervaringen levend houden. Mijn goede vriend Bruno Castellucci is zo iemand. Hij is 79, speelde met Toots Thielemans over de hele wereld vanaf 1972, maar speelt net zo graag met mijn bescheiden persoontje. Ik heb gewoon zoveel respect voor de kunde, de ervaring, de focus en het speelplezier van die man. Ik hoop dat ook nog tot op zo’n hoge leeftijd te mogen en kunnen doen.
Een live concert met Hammond, zonder dat daar alleen de gillende, leslie-op-snel-clichés gebruikt worden.
Het leven kan je soms op heel verschillende manieren verrassen. Een jaar of vijf geleden, januari 2019, moest ik dringend geopereerd worden aan een ernstige darmkwaal. Ik was een half jaar uit de roulatie dus je leven staat wel even op kop. Maar na een paar maanden heb ik op Facebook gepost wat er met mij gebeurd was en hoe het met mij ging, gewoon om geen indianenverhalen te laten ontstaan. Meteen na die post kreeg ik een telefoontje van mijn vriend jazzgitarist Jeanfrançois Prins uit Brussel. Nu hij mijn bericht gelezen had durfde hij me wel te bellen. Of ik in september alweer toe was aan een optreden? Natuurlijk! Wat bleek: Hij is een goede vriend van de leider van de New York Voices (Darmon Meader) en Darmon zou dat najaar naar Europa komen voor een solo-project. En zo stonden we in september in een gloednieuwe bezetting, begeleidde ik mijn grootste close harmony held, met mijn favoriete trio met Jeanfrançois en Bruno en stonden we in de mooiste club van Brussel “The Music Village”.
Na vier concerten ging Darmon weer terug naar de VS voor nog een paar concerten van zijn solo-tour. En na een paar dagen heb ik hem even geappt. “Hoop dat de concerten thuis goed gaan”, schreef ik. “Yeah, but I kind of miss the Hammond”, was zijn antwoord. Toen was mijn tour “terug op het podium” dubbel geslaagd.
Ik hoop dat ik nog lang door mag gaan met genieten van muziek, muziek maken, nadenken over hoe muziek werkt en dat doorgeven aan aankomende muzikanten. Het blijft een verslavend “spelletje”… ◄
Op deze website plaatsen we cookies die de website goed laten werken of anoniem het gebruik van onze website analyseren.
We plaatsen geen cookies waar u toestemming voor moet geven. Meer informatie vindt u in onze privacyverklaring of geef akkoord en sluit deze melding.